Paring : Tsukishima Kei x Kageyama Tobio
Rate : PG
P.S. : อันนี้เป็นตอนต่อจาก Friend Side นะคะ แนะนำให้อ่าน Friend Side ก่อน
“นี่”
“ฮืม” เคย์ตอบในลำคออย่างเหมือนจะไม่สนใจนัก แต่จริงๆ แล้วเขาตั้งตารอที่จะได้ยินคำพูดจากปากของอีกฝ่ายสุดๆ ไปเลยล่ะ
“ถ้าหาก… ถ้าหากว่า- ทุกคนรู้ พวกเค้าจะรังเกียจเราไหม?”
“… เป็นคำถามที่โง่เง่าสมกับเป็นราชาสะจริง”
“นี่!! ฉันกำลังเครียดนะ!!”
“ครับๆ” เมื่อเคย์หันไปอีกทีเขาก็เห็นเด็กหนุ่มผมสีนิลที่กำลังนั่งกอดหมอนข้างของเขาอย่างไม่ยอมปล่อย อา จะว่าไป โทบิโอะก็มานอนที่นี่บ่อยแล้วสินะ นั่นสินะ
กลิ่นของหมอนี่ติดอยู่ทั่วห้องเต็มไปหมดเลย
โดยเฉพาะที่หมอนข้างนี่ มันเป็นสิ่งสิ่งที่เขาคิดว่าตัวเองคงไม่สามารถที่จะได้มันกลับคืนมาได้อีกแล้ว เขาเคยบอกไปแล้วว่าถ้าชอบก็เอามันกลับไปด้วยสะสิ แต่อีกฝ่ายก็คะยั้นคะยอบอกว่าไม่เอาไปหรอก ถ้าไม่ได้อยู่ในห้องของนายหมอนข้างนี่ก็ไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขาน่ะสิ อา
เป็นราชาที่เอาแต่ใจชะมัด ทำเอาหัวใจของเขาเต้นรัวไม่หยุดเลยล่ะ
“แล้ว นายกลัวพวกเขารังเกียจพวกเราเหรอ?”
“ก็… ฉันไม่คิดหรอกว่าทุกคนจะรับไม่ได้น่ะ”
“แล้วจะคิดมากทำไมล่ะ”
“ก็ ก็ มันก็ต้องคิดอยู่ดีใช่ไหมล่ะ”
“เฮ้อ” เคย์ถอนหายใจก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเบามือ สัมผัสอ่อนโยนที่ไม่ค่อยจะได้รับบ่อยนักเมื่ออยู่ข้างนอก “ไม่เป็นไร ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง”
“นายมีวิธีเหรอ”
“แน่นอน” คำตอบนั่นทำให้โทบิโอะคมวดคิ้ว “อะไร? นายไม่เชื่อใจฉันหรือไง” เคย์ยิ้มกวนประสาทใส่อีกฝ่าย โทบิโอะได้แต่หันหน้าหนีกับการกระทำที่ไม่ค่อยหน้าเชื่อถือนัก แต่ว่า…
ยังไงถ้าเป็นเคย์ล่ะก็… ฉันก็…
“จะทำอะไรก็เรื่องของนายฉันไปนอนแล้ว”
“ต้องจูบราตรีสวัสดิ์ไหม”
“กล้าไหมล่ะ” โทบิโอะแสยะยิ้มพลางจัดแจงตังเองให้อยู่บนเตียงให้นอนในในทีที่สบายที่สุด
ทันใดนั้นเองที่อยู่ๆ เคย์ ก็ลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วคร่อมอีกฝ่ายไว้ก่อนจะแนบหน้าเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงหายใจกัน
“กระหม่อมเกรงว่ามันจะไม่จบลงแค่จูบนะฝ่าบาท” เลือดทั้งหมดไหลมารวมที่ใบหน้าของโทบิโอะในทันใด ไม่!! ไม่!! ไม่!! สถานการณ์แบบนี้มัน มัน มัน… หน้าของเคย์ค่อยๆ เข้ามาใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้นอีกแล้ว ก่อนที่ริมฝีปากของพวกเขาจะแนบชิดติดกัน โทบิโอะหลับตาแน่นพลางรอชะตากรรมต่อจากนี้ที่จะเกิดขึ้นต่อตัวเอง… แต่ว่า
เคย์เพียงถอนริมฝีปากไปก่อนที่จะได้รุกล้ำไปมากกว่านั้น
เด็กหนุ่มผู้มีผมสีดำขลับค่อยๆ เปิดตาขึ้นก่อนจะสังเกตเห็นว่าคนรักของตัวนั้นกำลังถอดแว่นตาของตัวเองออกแล้ววางไว้ที่ข้างเตียงอย่างประจำที่ทำเสมอๆ เคย์มุดเข้ามาในเตียงเดียวกันจนทำให้โทบิโอะต้องขยับถอยหลังจนมาชิดกำแพงเพราะเตียงเดี่ยวนั้นมันคงจะเล็กไปสำหรับคนผู้ชายสองคน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทุกครั้งที่ได้นอนนั้นกลับรู้อบอุ่นอย่างแปลกประหลาด
หรือมันเป็นเพราะคนที่นอนอยู่ด้วยกันกันแน่นะ
“ฝันดี เด็กน้อย”
“เกิดก่อนฉันแค่ไม่กี่เดือนอย่าได้ใจไป” เด็กหนุ่มพึมพำเป็นเสียงเบาๆ ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด
“เอาล่ะ ทุกคนๆ ฟังทางนี้นะ สึกิชะมะมีเรื่องที่จะบอกกับทุกคนนิดหน่อยน่ะ”
เอาล่ะ
นี่แหละวิธีจัดการในแบบของฉันเอง
หวังว่าจะถูกใจราชานะ
มาสองตอนติด ตอนสั้นๆ น่ารักๆ กรุบกริบๆ ค่ะ เขิล ชอบโทบิโอะจังเด็กน้อย >< น้องอายุน้อยที่สุดในกลุ่มแล้วค่ะ
RIKAMI 
สึกกี้คนจริงค่ะ เริ่ดปังไม่หยุด เขินมากกก ฮืออออ
LikeLiked by 1 person
ปังไม่หยุด หยุดไม่อยู่จริงๆ ค่ะ คนคนนี้ 55555555555555
LikeLike